Cultuur, sport en natuur

Wat is het leven in Nieuw Zeeland toch fantastisch mooi! In de afgelopen weken heb ik de cultuur in Nieuw Zeeland leren kennen, zowel de oorspronkelijke Maori cultuur als de hedendaagse doorsnee Nieuw-Zeelandse cultuur. Tussentijds heb ik een aantal interessante en uitdagende activiteiten ondernomen; was het niet op het land of in het water, dan wel in de lucht. En elk moment van de dag kon ik genieten van de wonderschone en diverse natuur van Nieuw Zeeland; van tropische stranden en regenwouden tot ijzige bergtoppen en donkere grotten.

Samen met een 50 enthoustiaste backpackers ben ik van Auckland naar het tropische Hahei gereist. Hier konden we onze kayak vaardigheden een beetje bijwerken op de ruige oceaan, langs een prachtige rotsachtige kust en adembenemende stranden. Na een stevige workout met kayaken konden we heerlijk bijkomen op de 'Hot Water Beach'. Ik kan jullie vertellen, dat was geen cooling-down... Door een klein gat te graven in het zand komt er heet water tevoorschijn vanuit een natuurlijke thermische bron. Hoe dieper je graaft, hoe warmer het water. Op enkele plaatsen op het strand stonden we als een malloot te dansen op gloeiend heet water, daar konden we niet eens een paar tellen blijven staan; dit leverde wel weer komische momenten op.

Van Hahei gingen we met de hele club verder richting Raglan, hier hadden we een prachtig hostel ergens op een berg midden in de jungle; met een schitterend uitzicht over de westkust van het noorder eiland. En zodra ik in de jungle zit, dan kan niemand mij tegen houden om even als een Tarzan door de jungle te pioneren. Samen met een clubje reisvrienden hebben we ons oergevoel weer even naar boven gehaald door een stevige wandeltocht door de beboste bergen te maken.

De volgende dag hadden we in Waitomo een bijzondere activiteit op het programma staan: gloeiwormen bewonderen in donkere grotten van kalksteen, 80 meter onder het maaiveld. Via abseilen langs en soms door koude watervallen gingen we steeds dieper onder de grond. We moesten door zeer smalle openingen en over grote rotsen kruipen, om op de plaats van bestemming te komen. Na deze interessante uitdagingen hadden wij een fantastisch uitzicht op een sterrenhemel aan gloeiwormen, die licht geven om andere insecten te lokken. Gloeiwormen zijn de meest efficiente lichtbronnen tot heden: 95% van hun uitgaande energie wordt omgezet in licht en maar 5% gaat op in warmte. Bij een conventionele gloeilamp is dit het tegenovergestelde. Zo zie maar weer, wij kunnen nog eens wat van wormen leren...

In de avond kwamen we aan bij een bijzondere Maori familie in Mourea, hier mochten we voor een nachtje de unieke Maori-cultuur beleven. Na een traditioneel welkomstgebed en dans, mochten wij de Kapa Haka leren; deze dans is wel bekend bij het Nieuw Zeelandse Rugby Team. We hebben hier een geweldige tijd beleeft; met heerlijk Maori eten en veel muzikale gezelligheid. Maori mensen zijn zeer gastvrij en vooral spiritueel ingesteld; hun leven staat in het teken om de beste balans te vinden tussen lichaam en geest, om zo maximaal te kunnen presteren.

Na zoveel energie te hebben opgedaan bij de Maori familie, was het natuurlijk weer nodig tijd om een uitdagende activiteit te ondernemen. In Rotorua konden we gaan wildwatervaren door een krachtige rivier met een waterval van maarliefst 7 meter hoogte. Dat moest gebeuren natuurlijk! In deze tocht zaten een paar woeste stroomversnellingen tussen en die grote waterval was de slagroom op de taart; we moesten ons zeer klein maken en goed vasthouden in ons rubberbootje. Na een kleine luchtreis en een flinke klap op het water, hadden wij de waterval overleefd en zaten we zelfs ook nog allemaal in de boot.

Toen we weer een beetje waren opgedroogd, gingen we verder in de bus riching Lake Aniwhenua; op bezoek bij de volgende Maori familie. Deze familie had een prachtig hostel op een fantastische locatie; langs een groot stuwmeer, tussen heidevelden en beboste bergen. Hier kreeg ik de kans om lekker op mijn gemakje te gaan kayaken en op het meer in alle stilte te genieten van de prachtige natuur om me heen. Heerlijk leventje! In de avond konden we aanschuiven aan een tratitioneel Maori diner 'Hangi'. Dit is eten dat compleet gaar gekookt is door overhitte stenen en volledig bedekt met kleden, folie en grond. Het was overheerlijk wat daar na een paar uur onder de kleden vandaan kwam. Na het diner hadden we het genoegen om naar de verhalen te luisteren van de Maori familie, over het leven vroeger en nu. Dat was tevens zeer indrukwekkend. De Maori cultuur is in Nieuw Zeeland grotendeels geaccepteerd en geïntegreerd in de gemeenschap. Wat voor de Aboriginal cultuur in Australië nog steeds discutabel is.

Van de Maori cultuur gingen we naar de Nieuw Zeelandse cowboy cultuur. We kwamen aan bij Blue Duck Station ergens diep in de ongerepte natuur van Whakahoro. Hier konden we het pure Nieuw Zeelandse buitenleven proeven; tussen de koeien, schapen, geiten, paarden, eenden, honden en katten. Samen met drie andere reisvrienden hebben wij een aantal pogingen gewaagd om kleiduif te schieten met een serieus jachtgeweer. Dit was een prachtige uitdaging, sinds ik alleen nog maar ervaring had met schieten met een spelcomputer. We waren al snel op dreef en schoten het ene na het andere object aan gruzelementen. Na een partijtje darten met grote kloofbijlen en een gezellig avondje rond een kampvuurtje, was het tijd om ons tentje op te zoeken ergens hogerop in de bergen.

Vroeg in de volgende ochtend stonden we allemaal klaar om aan de meest bekende hike van het noorder eiland te beginnen: 'The Tongariro Alpine Crossing'. Een wandel tocht van een kleine 20 kilometer langs een active vulkaan op een hoogte van 1900 meter. Omdat het nogal een lange en koude tocht kon worden, moesten we ons goed voorbereiden met warme kleding en een hartig lunchpakketje. Via een steile klim kwamen wij uit bij een gigantische krater, waar we een fantastisch uitzicht hadden over een enorm uitgestrekt gebied. Het was een geweldige en tevens een slopende tocht door meerdere craters, langs prachtige meren, stomende geisers, heidegebieden en zelfs door een modderige jungle. Deze tocht nam de gehele dag in bezit; iedereen van onze groep was finaal gesloopt, maar we hadden allemaal een zeer voldaan gevoel.

Na zo'n stevige wandeltocht door de Tongariro Nationaal Park was het voor ons weer een momentje om lekker achterover te leunen in de bus, nu richting Wellington. Samen met een Chinese reisgenote heb ik een kleine wandeling gemaakt door het stadcentrum en over de Mount Victoria, waar we een prachtig uitzicht hadden over de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Met een fatsoenlijke nachtrust stapten we de volgende dag op de veerboot richting Picton in het zuider eiland, om daar weer verder met de bus te reizen richting het tropische paradijs van Abel Tasman. Hier konden wij vanaf een bergachtig gebied genieten van een schitterend uitzicht over een grote baai, die met laag getij volledig veranderde in een enorme zandvlakte. Het Abel Tasman gebied was voor mijn gevoel te mooi om dit alleen maar vanaf één perspectief te bekijken, dus heb ik in een dag tijd de prachtige natuur bewonderd via het water, over het land en in de lucht. Ik begon de dag met een heerlijk zeiltochtje langs de kust, waar we zeeleeuwen en kleine penguins konden bewonderen. Na een paar uurtjes dobberen op het water werden we gedropt bij een prachtige baai. Vanaf hier mochten we weer terug wandelen naar ons verblijf, een tocht van iets meer dan 12 kilometer door volledig bebosde heuvels en langs de wonderschone stranden. We moesten de pas er flink in houden om op tijd te zijn voor onze volgende activiteit. Want als het je wordt aangeboden om Abel Tasman ook via een deltavlieger te mogen bekijken, dan sla de dat niet af natuurlijk. Dus in de namiddag hing ik samen met een piloot in een soort van penguinpak aan een touwtje onder een grote vlieger. Wat een vrijheid, stilte en uitzicht! Een kleine 20 minuten kon ik genieten van het prachtige uitzicht over het land en water van Abel Tasman. Dit was een fantastische afsluiter van de dag.

Vanaf Abel Tasman reisden ver verder richting het zuiden en hadden een kleine overnachting geboekt in Greymouth. Een klein plaatsje met een kleine bierbrouwerij Monteith's, waar wij een rondleiding kregen en het heerlijke bier mochten proeven. Iets verder van Greymouth hadden we de mogelijkheid om ons eigen souveniertje te creëren, door middel van een bot snijden en graveren. Na een hele ochtend zagen, snijden, schuren, graveren en polijsten had ik mijn eigen figuurtje aan een halsband hangen. Dat was een interessante en creative ervaring.

In de namiddag kwamen we aan bij Franz Josef, de plaats die bekend staat om zijn hoge bergen en wonderbaarlijke gletsjers. Hier verbleven we twee nachten, waardoor we voldoende tijd hadden om dit prachtige gebied te ontdekken. Voordat we de ijzige bergen op gingen, moesten we ons goed aankleden met degelijke winterkleding en bergschoenen met flinke weerhaken onder de zolen. Via een helicopter werden we op een gigantische gletsjer gedropt, waar we samen met een gids over de dikke ijsplaten en door smalle scheuren liepen. Onze gids liet ons de magische ijsgrotten en ijsvlaktes zien van verschillende hoogtes op de gletsjer. We voelden ons zo klein op deze enorme ijsplaten die voortdurend smelten en verder naar onderen schuiven. Nieuw Zeeland kent zoveel diversiteit: het ene moment zit je in de tropen en het andere moment tussen gigantische gletsjers.

Van Franz Josef gingen we richtig Wanaka, hier zaten we weer in een prachtig bergachtig gebied waar we mooie bergwandelingen konden ondernemen. Wij worden zo verwend door deze schitterende natuur om ons heen, we raken er zelfs aan verslaafd om elke keer weer de bergen in te rennen. Zodra we weer op een bergtop staan en genieten van het prachtige uitzicht, dan krijgen we de kriebels in de buik en kippenvel over ons gehele lichaam. Wat is dit een mooi land!

Vanuit Wanaka was het voor ons nog maar een klein stukje rijden richting de populairste stad van Nieuw Zeeland als het gaat om extreme sporten, uitzonderlijke activiteiten en uitgaan: Queenstown. Hier mocht het gebeuren; alle zorgen, angsten en nare gevoelens aan de kant gooien en alleen maar genieten van de gekste activiteiten en zo veel mogelijk adrenaline door je bloed laten pompen. Samen met ongeveer de helft van onze bus hadden wij ons ingeschreven voor de hoogste bungy jump van Nieuw Zeeland: aan een elastiekje bungelen op 134 meter hoogte boven een smal riviertje. Hier was een flinke overgave voor nodig, ik wilde een vrije val van 8 seconden ervaren en over mijn angsten heen stappen. Toen ik op de rand stond met alleen een touwtje om mijn enkels geknoopt was ik er helemaal klaar voor. Ik genoot van de omgeving en was klaar om de diepte in te springen. Bungy jumpen is zo veel anders dan sky diven, want daar was ik bevestigd aan een parachutist die bepaalde wanneer we sprongen; daar kon ik me volledig overgeven. Bij bungy jumpen moest ik zelf het besluit maken om te springen, dat gaf wel een hele rare kriebel in de buik; want het is zo onnatuurlijk om van zo'n enorme hoogte de diepte in te springen. In de eerste tel na mijn sprong voelde ik me een beetje ongemakkelijk; je vliegt zonder enige weerstand, als een vogel zonder vleugels. Maar daarna geniet je van de snelheid en vooral de vrijheid. Die snelheid was snel voorbij, want voordat ik het wist werd ik alweer terug in de lucht getrokken met een enorme kracht. En die kracht vertaalde zich in een flinke druk op mijn gezicht, maar dat verstoorde de pret niet. Ik kon zo genieten van het op en neer bungelen aan een elastiekje. Toen ik een beetje tot stilstand kwam, toen kwam de adrenaline naar boven. Ik knalde bijna uit elkaar van de energiebom en gilde het uit: "This is the real life! And I'm enjoying it!" Zo'n goed gevoel! In de tijd dat ik weer naar boven werd getrokken, kon ik met volle tuigen genieten van het uitzicht en de enorme diepte. Eenmaal boven stond ik wel even op mijn beentjes te trillen, zo'n gigantische ontlading van alles en ik stond te springen van de adrenaline.

Omdat we nu eenmaal in Queenstown waren en alle gekke activiteiten wilden ondernemen, had ik ook een andere adrenaline knaller op mijn programma: op een hoogte van 160 meter boven een vallei een beetje heen en weer schommelen aan een touwtje in een boog van 300 meter. Maar ja, schommelen is zo alledaags. Dus wilde ik in een andere positie schommelen, namelijk ondersteboven en achterstevoren. Sinds ik al gewend was geraakt aan de enorme hoogte door de bungy jump, hoefde ik daar niet meer bang voor te zijn. Ik voelde me zo comfortabel, ik kon lekker bungelen aan een touwtje en in volle rust genieten van het moment. De swing was echt super gaaf! Ik had een vrije val van een kleine 70 meter en daarna werd ik met een enorme kracht over de vallei geslingerd. Een heel ander gevoel als bij bungy jumpen, omdat ik hier in een veiligheidsharnas hing en zelf niet hoefde te beslissen wanneer ik me liet vallen; dus ik kon me volledig overgeven. Nadat ik een beetje was uitgeslingerd, kwam de tweede knal van adrenaline naar boven toe. Heerlijk! Wat een ontlading! Daar hang je dan, ergens boven een enorme vallei. Toen we weer terug in de stad waren, ben ik een hoge berg op geklommen en heb ik uren voor mij uit zitten staren over de stad, het grote meer en de prachtige bergen. Ik was volledig in een soort van trance en was volkomen rustig in mijn hoofd. Ik had echt even een momentje nodig om te beseffen wat ik in de ochtend heb beleeft.

De volgende dag had ik een rustigere activiteit op mijn programma staan: een hele dag de fjorden in van Doubtful Sound. Dit was een georganiseerde tour met de bus en veerboot door het prachtige regenwoud. In de ochtend hadden we een flinke partij regen, waardoor we alleen maar grijze contouren van de bergen konden bekijken. Maar in de middag klaarde het weer op en hadden wij het geluk dat wij gigantisch grote watervallen en zelfs besneeuwde bergtoppen konden zien. Tevens hebben wij een bezoekje gebracht aan werelds grootste ondergrondse waterkrachtcentrale, welke 180 meter onder de waterspiegel van een groot meer zit. Diep onder een berg staan enorme generatoren te joelen die bij elkaar meer dan 700MW aan electriciteit opwekken. Dat was zeker een mooi technisch hoogstandje.

Ik zit nog een dagje in het zeer gezellige Queenstown. Dit is een plaats die je niet snel gaat vervelen. Vanaf morgen klim ik weer richting het noorden, via Mount Cook en Rangitata. Hier gaan we genieten van de overweldigende natuur. Aanstaande zondag ben ik weer terug in Christchurch, waar ik maandag richting Melbourne vlieg. Daar blijf ik een nachtje en vanaf Melbourne vlieg ik terug richting Nederland. Als alles goed gaat, sta ik volgende week woensdag weer met beide benen om Nederlandse bodem. Dan is mijn feestje van 3 maanden alweer voorbij. Ik heb een fantastisch mooie tijd gehad, veel ondernomen, gezien en genoten. Ik kijk er met volle energie naar uit om mijn familie en vrienden weer op te zoeken en straks mijn mooie leventje in Nederland weer op te pakken.

Enjoy every day! Tot volgende week in Nederland!